რობერტ ფროსტი. ლექსები

არარჩეული გზა                                                                                                                              The Road Not Taken

ორი გზა ტყეში, ყვითელ ფოთლებში,                                                                       Two roads diverged in a yellow wood,

თითქოს თანაბრად, მიიწევს მაღლა.                                                                         And sorry I could not travel both,

მომიწევს გავლა, თუნდაც ერთ-ერთის.                                                                   And be one traveler, long I stood

თვალით მოვნიშნე ერთი და მივდევ,                                                                       And looked down one as far as I could

ვდილობ გავიგო, სად მიწევს დაღლა.                                                                      To where it bent in the undergrowth;

მერე, მეორეს შევხედე. თითქოს,                                                                              Then took the other, as just as fair,

ის უკეთესად მოპყრობას ითხოვს.                                                                           And having perhaps the better claim,

ბალახი იქცევს ჩემს ყურადღებას;                                                                            Because it was grassy and wanted wear;

კიდევ მწვანეა. ვფიქრობ, მოელის,                                                                           Though as for that the passing there

რომ ამ შარაზე წავა ყოველი.                                                                                      Had worn them really about the same,

ფეხშეუხებელ ფოთლებში იწვნენ,                                                                            And both that morning equally lay

და ერთნაირად მიხმობდნენ დილით.                                                                     In leaves no step had trodden black.

მეორეს გავლა გადავავადე,                                                                                        Oh, I kept the first for another day!

თუმცა, ვიცოდი, ეს გზა ხვალამდე                                                                          Yet knowing how way leads on to way,

არ დარჩებოდა უსიერ ტყეში.                                                                                    I doubted if I should ever come back.

და ამოოხვრით ვიტყვი, როდესაც                                                                           I shall be telling this with a sigh

წლების სისრულის ვიგრძნობ რაობას:                                                                  Somewhere ages and ages hence:

მე ავირჩიე ნაკლებ ნავალი,                                                                                      Two roads diverged in a wood, and I—

იმ ორი გზიდან, ტყეში რომ შემხვდა.                                                                    I took the one less traveled by,

და მხოლოდ ამან შექმნა სხვაობა.                                                                           And that has made all the difference.

ქვიშის ტალღები                                                                                               Sand Dunes

ზღვა არის მწვანე და სველი.                                                                                 Sea waves are green and wet,

იქ სადაც წყალი მთავრდება,                                                                                 But up from where they die,

იწყება მიწა, მღვრიე და შავი,                                                                                Rise others vaster yet,

ზღვის ტალღები მყარად ასე მრავლდება.                                                           And those are brown and dry.

ზღვის ტალღები მყარდება და მერე,                                                                  They are the sea made land

მერე იქცევა მეთევზის სოფლად.                                                                         To come at the fisher town,

იქვე, ახლომახლო, ზღვა მარხავს ქვიშაში,                                                        And bury in solid sand

მას, ვინც ვერაფრით მოჰკლა.                                                                               The men she could not drown.

ზღვამ იცის ყურე, კონცხი და კლდეები                                                             She may know cove and cape,

მაგრამ არ იცის ჩვენი ბუნება.                                                                               But she does not know mankind

ჰგონია – შეგვაშინებს, უფსკრულს დაგვანახებს,                                             If by any change of shape,

იქნებ მოგვანდომოს სახლში დაბრუნება.                                                         She hopes to cut off mind.

ჩვენ ზღვას დავუტოვებთ გემებს ჩასაძირად,                                                   Men left her a ship to sink:

თუ გაჭირდა, სახლსაც შევაჩეჩებთ ხელში,                                                      They can leave her a hut as well;

იმიტომ, რომ მერე, უფრო თავისუფლად                                                          And be but more free to think

გავეხვიოთ მორიგ, ფუყე საბურველში.                                                             For the one more cast-off shell.

თოვლიან საღამოს ტყეში                                                                            Stopping by Woods on a Snowy Evening

ვფიქრობ, რომ ვიცი, ვის ეკუთვნის ტბა და ხეები,                                      Whose woods these are I think I know.

ამ ადგილიდან მისი სახლი არც  თუ შორია,                                                His house is in the village though;

ის კი ვერ მხედავს, აქ რომ ვდგევარ და ვაკვირდები,                                He will not see me stopping here

ტყის არე-მარეს, ყველგან თოვლია.                                                               To watch his woods fill up with snow.

ჩემი ცხენუკა, ალბათ, ფიქრობს, სისულელეა                                              My little horse must think it queer

აქ დგომა, ღამე, რაკი სითბო არ გვაქვს არსიდან,                                        To stop without a farmhouse near

არც ფერმაა და არც სადგომი სადმე შორ-ახლოს,                                        Between the woods and frozen lake

მარტო ხეები გვიყურებენ თოვლის გარსიდან.                                            The darkest evening of the year.

პატარა ცხენი აწკარუნებს წვრილ ზანზალაკებს,                                        He gives his harness bells a shake

ალბათ, კითხულობს, ნეტა რამე ხომ არ გვეშლება?                                   To ask if there is some mistake.

ამ ხმის გარდა კი – მხოლოდ ქარი ზუზუნებს ტყეში                                 The only other sound’s the sweep

და ტბის ზედაპირს გაყინული ჩქამით ეხლება.                                          Of easy wind and downy flake.

ტყე ლამაზია, თეთრ-მუქად დგანან ნაძვები,                                             The woods are lovely, dark and deep,

მაგრამ ხომ უნდა შევასრულო ჩემი აღთქმები,                                           But I have promises to keep,

კილომეტრები გავიარო, სანამ დავწვები,                                                     And miles to go before I sleep,

კილომეტრები გავიარო, სანამ დავწვები.                                                    And miles to go before I sleep.